بهداشت حرفه ای شاخه ای از
علم بهداشت است که با شناسایی ، ارزشیابی و کنترل عوامل زیان آور در محیط کار
از بروز بیماریها و عوارضی که ممکن است توسط عوامل زیان آور فیزیکی ، شیمیایی ،
بیولوژ یکی ، ارگونومیکی بوجود آید ، جلوگیری می کند .
کنترل عوامل تهدید کننده
سلامت در محیط کار تا حد زیادی از ظهور عواقب و عوارض بعدی شامل بیماریها و
حوادث شغلی و رکود اقتصادی و کاهش بهره وری بعلت از کار افتاذگی می کاهد برای
اولین بار سقراط و ابوعلی سینا در آثار خود از دردهای شکمی قولنج مانند در بین
کارگران نقاش نام برده اند که مسلما" با سرب موجود در رنگهای مصرفی ارتباط
داشته است . پس از این تاریخ به چهره های درخشانی در تاریخ برمی خوریم که اکثر
اوقات عمر خود را به مطالعه در کارگاهها و معادن و بررسی بیماریهای ناشی از کار
گذرانیده اند در زیر به اختصار به چند نفر از پیشگامان علم بهداشت حرفه ای
اشاره میکنیم :
دکتر اگری
کولا ( 1555- 1494 )
نامبرده یکی از پزشکان برجته
قرن شانزدهم میلادی است که کتابی در 12 جلد در مورد جنبه های مختلف بهداشت
کارگران و تهویه در معادن نگاشت . نامبرده استفاده از پارچه نازک بعنوان ماسک
جهت محافظت معدن چیان در برابر گرد و غبار را توصیه کرده است .
دکتر
رامازینی ( 1633 )
دکتر رامازینی در سال
1633 میلادی در ایتالیا بدنیا آمد و بعدها بعلت خدکمات ارزنده اش در بهداشت
حرفه ای بعنوان (( پدر طب کار)) نامیده شد وی در سال 1601 کتاب معروف خود را به
نام Demorbis Artoficum Diatriba
) ) را منتشر کرد و نامبرده
مطالعات زیادی را در مورد کارگران معادن ، شیشه سازان ، نقاشان ، آهنگران و
سایر مشلغل بعمل آورده و به بیماریهای حاصله و نحوه ایجاد آنها پرداخت .
او نخستین فردی است که به
پزشکان توصیه کرد در ضمن پرسشهای خوذ از بیمار ، شغل او را نیز مورد پرسش قرار
دهند ، زیرا او معتقد بود که ممکن است ارتباطی نزدیک بین شغل فرد و بیماری وی
وجود داشته باشد .
دکتر
چارلز تاکرا ( 1833-1795 )
نامبرده در سال 1831 کتابی
درباره اثر مشاغل مختلف بر سلامت و طول عمر منتشر کرد و در نوشته های خود به
ارتباط بین سل ریوی و بیماریهای ناشی از گرد و غبار توجه نموده است .
دکتر
توماس لگ (1932 – 1863)
نامبرده مطالعات زیادی در
مورد مسمومیت با سرب داشته و در سال 1921 به اتفاق یکی از همکارانش کتابی در
زمینه مسمومیت ناشی از سرب نگاشت .
دکتر آلیس
هامیلتون ( 1970- 1869 )
وی بیش از 40 سال از عمر خود
را صرف تحقیق در باره خطرات شغلی در صنایع مختلف نمود ولی تحقیقات دامنه داری
در باره مسمومیت ناشی از سرب ، جیوه و سیلیکوزیس در معادن انجام داده است .
تاریخچه
بهداشت حرفه ای در ایران :
شروع فعالیتهای رسمی در
زمینه ایمنی و بهداشت کار در ایران به سال 1325 همزمان با تشکیل وزارت کار و
امور اجتماعی و تدوین قانون کار بر می گردد. در سال 1337 قانون مزبور با
اصطلاحات و تغییراتی بصورت قانون به تصویب رسید که در این قانون وظایف مربوط به
ایمنی و بهداشت کار بعهده اداره کل بازرسی کار محول گردیده بود .
این وضعیت تا قبل از سال 1362
ادامه داشت تا اینکه پس از تشکیل جلسات متعددی کارشناس و جلب نظر وزارت کار و
امور اجتماعی و وزارت بهداری وقت و پیشمهاد و تصویب نامه مورخه 3/10/1362 هیئت
دولت و به منظور جلوگیری از دوباره کاری و ارتقاء کیفیت ارائه خدمات برای حفظ و
بالا بردن سلامت شاغلین ، مسائل بهداشتی محیط کار و کارگران به وزارت بهداری
محول گردید و انجام این وظیفه ، ابتدا واحدی تحت عنوان واحد بهداشت حرفه ای در
دفتر کل خدمات بهداشتی ویژه تاسیس و سپس به اداره کل بهداشت حرفه ای تغییر نام
یافت . اداره کل بهداشت حرفه ای در آن زمان مسئولیت حفظ و ارتقاء سطح سلامت
نیروهای شاغل کشور در حرف مختلف را عهده دار گردید تا اینکه با تصویب قانون کار
جدید درتاریخ آبانماه سال 1369 و به استناد ماده 85 این قانون وزارت بهداشت ،
درمان و آموزش پزشکی عهده دار نظارت بر مسائل بهداشتی درمانی کارگران و محیط
کار و وزارت کار و امور اجتماعی عهده دار نظارت بر ایمنی و حفاظت فنی کارگران
گردید .
در حال حاضر مسئولیت نظارت و
اجرای برنامه ها و طرحهای بهداشت حرفه ای در کشور بعهده مرکز سلامت محیط و کار
وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی میباشد .
هدفهای بهداشت حرفه
ای
کمیته مشترک کارشناسان
(WHO
) و(ILO)
در سال 1953 هدفهای بهداشت حرفه ای را این چنین بیان کرده اند :
1- تامین ، حفظ و
ارتقای سطح سلامت جسمانی ، روانی و و اجتماعی کارکنان همه مشاغل
2- پیش گیری از بروز
بیماریهاو حوادث ناشی از کار
3- انتخاب کارگر یا کارمند
برای محیط و شغلی که از نظر جسمانی و روانی توانایی انجام آن را دارد یا به طور
اختصار تطبیق کار با انسان